Süper Lig gruplarından Hatayspor’da Teknik Yönetici Volkan Demirel’in yardımcılığını yapan Ekrem Ekşioğlu, zelzelede yaşadıklarını anlattı.
Fanatik’e konuşan Ekşioğlu, “Kasımpaşa maçını, Atsu’nun nihayet talih, nihayet şut ve nihayet golüyle kazanacağımızı nereden bilebilirdik. Bu 3 puanla, o dönemki kara bulutların dağılacağını düşünüyorduk. Soyunma odasında, kaybettiğimiz havayı Geri almak ismine, bir galibiyet pozu verdik.
“Oyuncular, İstanbul’daki kardan Dolayı uçamadı”
Maçtan sonra oyuncular iki gün müsaade istedi lakin çalışmamız gerektiği için 1 gün verdik. Atsu da iç futbolcular biletlerini aldı ve 1 gün de olsa İstanbul ya da Belde dışına gideceklerdi. Teknik takım olarak biz, transfer sürecinden Dolayı izinde kalma kararı aldık. Oyuncular, İstanbul’daki kardan Dolayı uçamadı. Kasımpaşa da dönemedi. Gökhan Kağıtçıoğlu hocamız, benimle yıkılan binada kalıyordu. Maç sonrası Volkan Demirel hocamızla ailesi ve konuklarıyla Yemek yedik. Volkan hoca da, ailesi ve konuklarının uçağının kalkmasını bekliyordu. Mecburen onlar da kaldı.
“Kendimi Fazla yorgun hissettim”
Yemekten sonra tesislere geçtim. Taner ağabey, transfer görüşmeleriyle uğraşıyordu. Kendimi Fazla yorgun hissettim. Gökhan hocayla, dubleks meskende kalıyoruz. O üstte çatıda, ben altta (7. kat) kalıyordum. Ailesi kimin gelirse, meskeni Özel bırakalım diye tesislere giderdik. Gökhan hoca, o gece ailesini İzmir’e kalkan uçakla gönderdi. 3-4 gündür tesislerdeydim ve bana, ‘Gel hocam, meskende kal’ dedi. Biraz muhabbet ettikten sonra 02.00 üzere yattım. Dışarı soğuk fakat mesken sıcak olduğu için o anki yorgunluk da Mevcut alışılmış, yarı çıplak yatağa yattım.
“Kendimi yatağın sağına atıp, cenin durumu aldım”
Sonra birinci sarsıntıyla (Saat 04.17) uyandım. Daha Evvel zelzele yaşamışlığım Mevcut ve ‘30 saniye sonra durur, dışarı çıkarım’ diye düşündüm. Sonuçta apartman da, 7 sene Evvel zelzeleye sağlam denilerek yapılmış. O sırada Gökhan bana, ben ona bağırıyorum. Birinci Evvel durur üzere oldu fakat sonra Fazla şiddetlendi. Kendimi yatağın sağına atıp, cenin durumu aldım. En nihayet başımı kaldırdığımda tavan üzerime gerçek çöktü. İnsanların ‘İmdat’ ve çığlıklarıyla aşağıya yanlışsız düşmeye başladık.
“O an, ‘Allah’ diye bağırıyoruz Gökhan’la”
O an, ‘Allah’ diye bağırıyoruz Gökhan’la. Gitgide gittik ve her taraf toz bulutu oldu. Betonların ortasına sıkıştım. Telefon falan yok tabi lakin kolumdaki akıllı saatin ışığı yandı bir anda. Ben asansörde bile kalamam çok. Dua ediyorum, bir yandan da, ‘Buraya kadarmış Ekrem’ diyorum. Eşim, çocuklarım, annem ile babam geliyor aklıma. En nihayet her şey durdu ve soluk alamıyordum. Uzuvlarımı hissedemiyorum. ‘Hayatta kalmam lazım, beni bulacaklar’ derken, ‘Tam zıddı olursa ne olacak?’ da, aklıma geliyor.
“Çıktım lakin ‘Allah’ım beni buradan nasıl çıkarttın?’ diye şoktaydım”
Sarsıntılar devam edince, bir anda yüzüm açıldı. O an, tekrar doğuşum gerçekleşti. Yığınların ortasından gökyüzünü gördüm. Çıktım ancak ‘Allah’ım beni buradan nasıl çıkarttın?’ diye şoktaydım. Yükseklik olarak 2. katta buldum kendimi! Gökhan üst kattaydı ancak sesi aşağıdan geliyordu ve ‘Yatağın altındayım’ diyordu. Bir baktım binanın üstü yana hakikat kaymış, duvarları duruyor. Titriyorum. Zira Hatay’ın en soğuk 2-3 gününden biriydi. Yaşadığıma inanamıyorum. Gökhan’a yardım etmenin yollarını arıyordum. Aşağıya inerken, düşüp öleceğim diyordum. İnanılmaz bir yokluk o an” dedi.
“Camı kırdım, oradan bagaja ulaşıp, kıyafetleri giydim”
Açıklamalarına devam eden Ekşioğlu, “Apartman görevlisini gördüm, sarıldık. Başından yaralanmış. ‘Güvenlik kulübesi yıkıldı, görevliyi kaybettik’ dedi. Bizler, 100’den Çok canımızın gittiği Rende Sitesi’nin yıkılan iki bloğundan çıkan şanslı insanlardık. Aşağı inince adamın birinde telefon gördüm. Telefonu alıp, Macaristan’da vazifeli eşimi aradım ve ‘Burada Fazla Önemli bir zelzele oldu, merak etme uygunum lakin Belde yıkıldı’ dedim. O Lahza uyku hali, ‘Neden yeterlisin?’ demiş, anlamamış. Yarı çıplaktım ve o Lahza aklıma, kulübün verdiği ve tam ortasına kolon düşen araç geldi. Bagajda, Volkan hocanın nihayet kamp öncesi çantası vardı. ‘Sonra alırım’ demişti. Camı kırdım, oradan bagaja ulaşıp, kıyafetleri giydim.
“Aşağıya inerken bir bebekle, Ebeveyn ve babasını kurtarmış”
O Lahza biri yanıma geldi. Yağmacı olmadığımı anlaması için kendimi tanıttım. ‘Böyle duramazsın, bizim aracın (Minivan) bagajına otur’ dedi. İlah razı olsun ondan ve yardım edenlerden. Radyoda, ‘Adıyaman, Malatya, Kahramanmaraş, Antep etkilendi’ diyor lakin Hatay yok. ‘Nasıl yani?’ diyorum. Gün aydınlanınca eşimi bir daha aradım, ‘Herkese haber ver’ dedim. Akıllı saatten Volkan hocanın numarasını teyit edip, diğerinden ona ulaştım. Gökhan’ı bulamadığımı belirttim fakat kurtulduğunu söyledi! Tam o anda biri, yandaki aracın camına vuruyordu. Gökhan’dı, kurtulmuştu. Ayakları ve başı yaralıydı. Aşağıya inerken bir bebekle, Ebeveyn ve babasını kurtarmış.
“Volkan hoca ve eşinden İlah razı olsun”
Sonra tesislere gittiğimizde kurtulanların hepsi oradaydı. Volkan hoca ve eşinden İlah razı olsun. Paylaşımlarıyla ilginin Hatay’a çekilmesini sağladılar. İkinci zelzeleye de tesislerde yakalandık. Taner Savut, Atsu, Osman hoca ve Murat hocayla ailelerinden haber alamıyorduk. Osman hoca, 8 saat sonra ailesiyle, Atsu ile Taner ağabeyin olduğu Rönesans Rezidans’tan çıktı. Sinema üzere kurtuluş öyküsü vardı. Futbolcu kardeşlerimle de gurur duyuyorum. Kimsenin cüret edemediği Rönesans’ın enkazına girdiler. İkinci sarsıntıda tesislerdeki binayı terk ettik. Hijyen ve su meşakkati vardı. Yanımızda aileler Mevcut ve içme suyuyla ne kadar yapabilirsiniz.
“Psikolojik dayanak alıyorum”
Ertesi günkü tertip sonucu Evvel otobüslerle Adana’ya, uçakla da İstanbul’a geçtik. tabip denetiminde, pelvis kemiğimde kırıklar tespit edildi. Bir gün hastanede kaldım. MR çektirmeye giremedim, otomobilimin altına hâlâ bakamıyorum ve ruhsal takviye alıyorum. Hatay’la bizim gönül bağımız vardı, artık kan bağımız var. Hatay Fazla karakterli bir yer ve medeniyetler kenti. 1999’da Marmara’da zelzele olduğunda burada top oynuyordum. Hatay’ın zelzele bölgesi olduğunu ve kentin 7 Sefer yıkıldığını birinci Kez o Vakit öğrenmiştim. Bu artık bir milat olmalı. Öncelikle zelzeleye sağlam konutlar yapalım. Yardımlar devam etmeli. Kentlerimizi yine kuracağımıza inanıyorum. Düzgün günlerimizde de bu türlü kenetlenmeliyiz. Lütfen çocuklarımıza hoş bir yer bırakalım. Buralar bizim.
“Kayıplarımızın yasını tutuyoruz”
Kayıplarımızın yasını tutuyoruz. Taner Savut ağabey, problemleri çözmeye çalışan, daima gülümseyen Fazla yeterli biriydi. Atsu da o denli; Premier Lig yıldızıydı. Kendisini ispat etmek için buradaydı. Çalışanlarımıza daima yardım ederdi. Malzemecimiz Haysiyet Akdeniz kardeşimiz, ailesi için mesleğini bırakmış, Hatay’a gelmiş. Piyano çalardı, bana da bir görüntüsünü göndermişti. Ne yazık ki ailesiyle Birlikte O ve sayamadığım birçok insanımızı kaybettik.
“Kolonlar kesilerek anne okulu yapılmış”
Rönesans’tan Fazla az insan çıkabildi. Çağdaş ve Belde dışından gelenlerin kaldıkları bir siteydi ancak en Fazla kayıp, orada verildi. Bizim Rende Sitesi’nin yıkılan iki bloğun altına kolonlar kesilerek anne okulu yapılmış. 2016’da müsaadesiz kesildiği için mahkemeye başvurulmuş lakin takipsizlik çıkmış. halk davası açılacak ve takipçisi olacağız” tabirlerini kullandı.
Yorum Yok