KENAN BAŞARAN
Her dönem ancak her dönem birebir sineması izliyoruz! Sonuç ne pekala? Giderek pahası düşen bir futbol. 600 milyon dolarlardan 100 milyon dolarlara gerileyen bir televizyon yayın hakkı. Futbolun kıymetini şahsen kulüpler düşürüyor. Haklı haksız bir yana, istisnasız hepsi başları sıkışınca ligin kurgulandığını, kimilerinin kollandığını söyleyerek, taraftar ve seyirciyi oyuna karşı yeterlice soğutuyor. Sonra şaşırıp kalıyorlar, “Korsan var” diye! Sizin güvenilmez, adil, dürüst, hakkaniyetli olmadığını söylediğiniz bir lige, beşerler neden Nakit harcasın ki? Siz, “Bu lig 5 Nakit etmez” diyorsunuz, siz!
Fil bir su hortumudur
Futbolda eşitlik istediğini söyleyen bütün kulüpler, aslında bize palavra söylüyor. Özünde herkes, kendi hesabına eşitlik istiyor. Kulüpler, gözleri görmeyen bir insanın fili Tanım etmesi misali, adaleti Tanım ediyor. Kulaktan tutan “fil bir yelpazedir”, kuyruktan tutan “fil bir su hortumudur”, dişinden tutan “fil bir boynuzdur” der. Futbolda adaletin tanımı de işte bu biçimdedir.
Dört büyük, şampiyonluk yarışının içindeyse “Adalet, arıyorum eşitlik arıyorum” diyerek bir nevi Diyojen pozlarına bürünür. lakin yarıştan bir halde koparsa da yeni döneme kadar ağzını bir daha açmaz. Bunun en nihayet ve çarpıcı örneği geçen dönem yaşandı: Üç büyük, ligin birinci devresinin Aka kısmında MHK’dan TFF’ye, medyadan birbirlerine kadar, sataşmadık yer bırakmadı. Trabzonspor periyot bitmeden farkı açıp, kendine “Şampi” dedirtince üç büyüklerin sesi kesildi. Niçin? Şampiyonluk umutları bitti. Halbuki yarıştan kopsalar da yanlış kararlara maruz kaldıkları haftalar oldu. Niçin itiraz etmediler pekala? Zira yarıştan kopmuşlardı. İşte eşitlik arayışı da bu kadar: Yarışa endeksli.
Şampiyon belirli fakat transfere devam!
Tüm kulüp idareleri bize “Kuşa bak” diyor. Bizi oyalıyorlar. kimi o denli ithamlarda bulunuyorlar ki olağanda ligden çekilmeleri gerekiyor. ancak bir bakıyorsunuz, herkesten Evvel transfer yapmaya koşuyorlar. örneğin eşitlik yok diyen bir liderin şu Ara transferde bir Biricik oyuncu bile almaması lazım. Ama “Şampiyon aşikâr, düşen kalan belli” diyen reis ‘al-sat’tan elini çekmiyor halihazırda.
Kendi TFF Başkanı’nın iradesiyle seçemeyen, Biricik Namzet dayatmasına karşı çıkamayan kulüp liderleri hangi adaletten Laf ediyor? Pardon, siz Bazen kandırıyorsunuz? Yıllardır TFF idareleri siyasi erkin iradesiyle belirleniyor. Siz de yalnızca gidip el kaldırıp şeklen seçmiş görünüyorsunuz. Yapabildiğiniz Biricik şey, suralara kendinize yakın isimleri sokmaya çalışmak. Oralara girenlerin de kulüp kimliğinden fazla, siyasi kimlikleri ve birilerinin hamili kart yakini olmaları daha belirleyici oluyor. Özetle; her şey futbolun işverenini demokratik halde seçim seçmemekten geçiyor. Gerisi eskilerin tabiriyle lafügüzaftır.
Hakeme kelam ediyorsun hâkime susuyorsun
Tüm muvaffakiyet ve başarısızlıklarını hakeme yükleyenlere bir Defa daha söyleyeyim: Senin hâkimin neyse hakemin de odur. Bir ülkede her şeyin ölçütü hayatın her alanında hukukun tesis edilip edilmemesidir. Sen futbol alanındaki hakemi eleştirirken zımnen mahkeme salonundaki hâkimi de eleştiriyorsundur. Zira her ikisi de hukukun üstünlüğünün derecesine nazaran özgür iradesiyle karar alıyordur.
Fakat kulüp liderleri ve spor medyası ne yapıyor? Futbolu, ülkenin genelinden ayırıp, bir ada muamelesi yapıyorlar. Bu ada, bütün siyasi tesirden Irak adeta Thomas Mann’ın ütopik adası! Burada herkes adil biçimde, memnun keyifli yaşar. fakat “lanet mümkün futbol idaresi ve hakemleri”, bu cennet ortamı bozuyor! O denli mi? Hiç güleceğim yoktu (!)
İşinizde adil rekabetle mi zenginleştiniz?
Ve gelelim, kapitalist tabirle “insan kalitesi”ne… Futbolun içindeki yöneticilerin yüzde 90’ı Amel insanı. Müteahhit, tüccar, gayrimenkulcü, finansçı vs… Yönetici tayfasının kendi Amel hayatlarındaki muvaffakiyet hikayelerini biliyor muyuz? Bunlar adil bir rekabet tertibinde mi işlerini büyütüp zenginleşti? Bunun bu türlü olduğuna kefil olur musunuz? Futbolun içindeki bütün yöneticiler bize bu hususta teyit verebilir mi? En kolayından Yeşilçam sinemaları bile bize, bir ihalenin nasıl kazanıldığını söyler. Ve biliyorsunuz pek de türel değildir!
Gelgelelim, Laf konusu futbol olunca herkes maskeli bir baloya gitmiş üzere davranıyor. Yok kardeşim, bu ülkenin plastik kesiminde, çimento dalında, finans kesiminde, kereste dalında, akaryakıt bölümünde, inşaat kesiminde ve medya kesiminde ne kadar adil bir ortam varsa, futbolda da o kadar var.
Kulüp borcunu konuş, müteahhit borcunu pas geç!
Bu ülkenin futbolu başta olmak üzere, bütün alanlarına hukukun üstünlüğünün gelmesi için öncelikle bedeller ödemeyi göze alabilecek bir medya olmalı. Hakikat için müşterek bir noktada buluşmak yerine, siyasi parti saffında mahallere bölünmüş bir medyamız var! Spor medyası da kendi içinde kulüplere bölünmüş. Hele ki dijital medyayla Bir arada mesleksel bütün unsurlar yerle yeksan olmuş durumda. En Yalın prensip olan mesafe-temas kavramı Buğu olmuş.
Her yöneticiye “Başkanım”, “Abi”, “Efendim” diyerek cümleye giren gazetecilik türedi. Düşünün “Sen benim babamsın” diyen Tolgay Arslan’a hocası Şenol Güneş bile “Ne babası” diyebilmişken, gazeteci, olağanda Menfaat çatışması içinde bulunduğu yöneticiye bu türlü sesleniyor! Diyalektik miyalektik deyip de futbolu ülkenin genelinden ayırıp kulüp borçlarını ağızda sakız eden gazetecilik türedi! Toplasan bütün kulüplerin borcu, 20 milyar lira. lakin beri yandan filanca müteahhidin 1 milyar Euro’yu aşan kira borcu 20 Yıl erteleniyor. Kulüp borcunu eleştirirken bu müteahhide yapılan kıyağı da konuşuyor musun? Hayır! O Vakit sus lütfen!
Enflasyonu da konuş Fenomen Ronaldo!
“Kulüpler altyapıya yatırım yapmıyor, planlama yapmıyor, yerliye değil yabancıya Nakit harcıyor”! çok hoş. Pekala senin ülkenin genel altyapısı nasıl? Eğitim altyapısı nasıl? Ekonomik planlaması nasıl? Bir yılda kaç Defa enflasyon hedeflemesi değişiyor? Doların üç ay sonrasını varsayım edebiliyor musun? Hangi halk yahut Özel şirket kısa, orta ve uzun planlar açıklayıp bunları dört dörtlük tutturuyor? Bunları yazdın mı spor gazetecisi? Bunları söyledin mi, astığı astık kestiği kestik TV spor yorumcusu, bunları dedin mi dijital spor medyasının “Fenomen Ronaldo”su?
“Ben spor gazetecisiyim” diyerek, kafanı kuma göm sen. “Futbol ailesi” denilen garip yapının içindekine sallamak kolay. “Kolay” dediysem, kısmen kolay. Zira mesafe-temas prensibine rahmet okunduğu için dönem sezon “aile” içindeki bireylerle bağlantılar ya “kanka” ya “düşman” formu alabiliyor.
Altına Hücum eden gazeteciler!
Ez cümle, memleketin geneli için de futbol için de en başta medyanın kendine çeki düzey vermesi lazım. Gazeteci örgütleri üyelerini koruyan basın bültenleri yazsın. Sahip çıksın. çok hoş. Şunu da yapsın: Gazeteci Uğraş unsurlarına nazaran devinim ediyor mu etmiyor mu? Bunu kararlılıkla takip etsin. Hiçbir mesleksel kuralın gözetilmediği; herkesin ne kadar çelişirse, ne kadar hırçınlaşırsa, ne kadar saçmalarsa o kadar şöhret olduğu bu ‘yeni jenerasyon gazetecilik’e karşı bir tavır da alsın gazeteci örgütleri. “Altına hücum”u andıran bir vakitlerin yırtıcı batısını andıran bu gidişata karşı, bir set çekmek için de harekete geçmeli gazeteci örgütleri. Bir kuru basın bülteni, iki maç akreditasyonu ve havuz başında buluşarak, daha nereye kadar yol alabileceğiz?
En âlâ mesleksel örgüt Alkolik Yorumlar
Gelinen noktada spor gazetecileri TSYD’den mesleksel bir iltifat almak yerine, Twitter’daki Alkolik Yorumlar hesabına düşmek istiyor! Ki şöhreti katlansın. Birebir şey kulüp yöneticileri için de geçerli. Benim anladığım, herkesin asıl istediği, “Alkolik Yorumlar Birincilik Ödülü”. Şunu da itiraf edeyim ki, Alkolik Yorumlar, şu Tüm zırvalıkları en yeterli ifşa eden “meslek örgütü”müz!
Eskiden “reklamın uygunu berbatı olmaz” derlerdi. Artık de “etkileşimin uygunu berbatı olmaz” deniyor. bütün konu budur.
Yorum Yok